ความหมายของคำว่า ' ค้า ๑ '

ค้าขาย
ก. ทํามาหากินในทางซื้อขาย.
ค้าความ
ก. ชอบหาเรื่องขึ้นโรงศาล.
ค้าประเวณี
ก. กระทำการใด ๆ เพื่อสำเร็จความใคร่ในทางกามารมณ์ของผู้อื่นอันเป็นการสำส่อนเพื่อสินจ้างหรือประโยชน์อื่นใด.
ค้า ๒, ค้าค้า
(โบ) ก. ออกแสดง เช่น บค้าอาตม์ออกรงค์. (ตะเลงพ่าย), มีมือถือดาบกล้าอวดค้าค้าคําราม. (ม. คําหลวง กุมาร).
ค้า ๒, ค้าค้า
(โบ) ก. ออกแสดง เช่น บค้าอาตม์ออกรงค์. (ตะเลงพ่าย), มีมือถือดาบกล้าอวดค้าค้าคําราม. (ม. คําหลวง กุมาร).
ค่าคบ
น. ง่ามต้นไม้ที่กิ่งใหญ่กับลำต้นแยกกัน, คบ หรือ คาคบ ก็เรียก.
คาง ๑
น. ส่วนของร่างกายที่สุดขากรรไตร อยู่ใต้ปาก, ราชาศัพท์ว่า พระหนุ.